Τα συνεχόμενα σκάνδαλα απαγορευμένων ουσιών στον χώρο της επαγγελματικής ποδηλασίας τα πρόσφατα χρόνια κρύβουν ανησυχητικές εξελίξεις στους υπόλοιπους χώρους -μη επαγγελματικής- ποδηλασίας. Σύμφωνα με την UCI και την Independent Commission for Reform in Cycling πιστεύεται πως οι απαγορευμένες ουσίες καταναλώνονται ευρέως στις κατηγορίες U-23, σε ομάδες εκτός του World Tour και φυσικά στους χώρους της ερασιτεχνικής ποδηλασίας. Ειδικά όσον αφορά τον ερασιτεχνικό χώρο, θα μπορούσαμε να πούμε πως η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε ενδημία! Είναι κάτι το οποίο έχει επιβεβαιωθεί από την UCI, τους ερασιτέχνες αναβάτες, τους επαγγελματίες αναβάτες, τους μάνατζερ, το προσωπικό των ελέγχων doping και γενικά από όλους όσους εμπλέκονται στην ποδηλασία είτε είναι επαγγελματική είτε ερασιτεχνική.
Ανησυχία υπάρχει επίσης για την χρήση απαγορευμένων ουσιών στις ηλικιακές κατηγορίες άνω των 40, με μερικούς μάλιστα μεσήλικες να προπονούνται όσο σκληρά προπονούνται και οι επαγγελματίες και φυσικά να έχουν και τις ανάλογες επιδόσεις. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους όπου οι επαγγελματίες αναβάτες έχουν σταματήσει να εμφανίζονται στα Gran Fondos καθώς ο ανταγωνισμός πλέον ήταν πολύ υψηλός!
Οι κύριες αιτίες αύξησης των κρουσμάτων στον χώρο της ερασιτεχνικής ποδηλασίας είναι η ευκολία απόκτησης των ουσιών μέσω γυμναστηρίων ή ακόμη και μέσω του ίντερνετ, η μείωση του κόστους των ουσιών, η έλλειψη χρηματοδότησης σε τακτικούς ελέγχους και φυσικά ο πολύ υψηλός ανταγωνισμός.
Επίσης, έχει παρατηρηθεί πως η UCI στόχευσε την καταπολέμηση του ντόπινγκ μόνο στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού οπότε και αυτό «μετατοπίστηκε» σε κατώτερα επίπεδα. Είναι εμφανής η χρήση απαγορευμένων ουσιών στις κατηγορίες U-23 και ειδικότερα στις Continental ομάδες. Σε αυτές τις κατηγορίες υπάρχουν πολλοί αθλητές που θέλουν να γίνουν επαγγελματίες και κυριολεκτικά είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα μέχρι να καταφέρουν να υπογράψουν ένα καλό συμβόλαιο.
Υπάρχει μια περίπτωση ομάδας -κατώτερη των UCI World Tour- η οποία είχε μπλεχτεί με απαγορευμένες ουσίες. Ο team manager και ο sports director έφεραν κάποιον διατροφολόγο ο οποίος συμβούλεψε ένα γκρουπ αθλητών να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα ντόπινγκ. Οι οδηγίες ήταν να χορηγείται EPO Zeta κάθε δεύτερο βράδυ τις 11 και τον χειμώνα να εναλλάσσεται HGH και Lutrelef. Τα επίπεδα του αιματοκρίτη έπρεπε να ελέγχονται κάθε τρίτη ημέρα και τα επίπεδα της ΕPO Zeta να μειώνονται (κατά το ήμισυ) όσο πλησίαζε η αγωνιστική σεζόν.
Οι επιτροπές αντί-ντόπινγκ δεν συνηθίζουν να κάνουν δοκιμές σε ερασιτεχνικούς αγώνες, ή οι έλεγχοι που γίνονται είναι περιορισμένης δυναμικότητας. Καθώς οι ερασιτέχνες αθλητές γνωρίζουν πως είναι σχεδόν απίθανο να τους γίνει κάποιος έλεγχος, χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες. Αυτό έχει βοηθήσει στην ευρεία εξάπλωση των απαγορευμένων ουσιών σε αυτά τα αγωνιστικά επίπεδα.
Όλα αυτά μπορούν επιβεβαιώνονται και από τις δοκιμές που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Γάλλος ερασιτέχνης αθλητής βρέθηκε θετικός σε 12 ουσίες, κυρίως στεροειδή και κορτικοειδή -τα περισσότερα σε αριθμό που βρέθηκαν σε ένα μόνο δείγμα- ενώ άλλο παράδειγμα είναι ο Βρετανός αναβάτης Dan Staite ο οποίος χρησιμοποιούσε EPO το 2010. Μια άλλη περίπτωση το 2012 αφορούσε ένα 47-χρονο μέλος της Δανεζικής Ομοσπονδίας Ποδηλασίας το οποίος βρέθηκε θετικός σε τεστοστερόνη και κορτιζόνη σε αγώνα βετεράνων!
Οι νεαροί αθλητές πιστεύουν πως καθώς η προσοχή όλων είναι στραμμένη στους επαγγελματίες και πως η χρήση απαγορευμένων ουσιών ίσως δεν ανιχνευτεί στα κατώτερα επίπεδα. Αν, λοιπόν, θέλουν να έχουν ελπίδες ώστε να επιλεγούν από κάποια επαγγελματική ομάδα, ξεκινούν τις απαγορευμένες ουσίες σε νεαρή ηλικία. Ως αποτέλεσμα οι μάνατζερ προσπαθούν να αναγνωρίσουν τους νεαρούς αναβάτες που έχουν ταλέντο και ξεχωρίζουν ως έφηβοι και να υπογράψουν συμβόλαια πριν μπουν στον «χορό» του ντόπινγκ.
