8 λόγοι που δεν συμμετέχω σε αγώνες με το MTB!

Author: 3 Σχόλια Share:
mtb race river crossing

H ποδηλατική σας παρέα σας έχει ζαλίσει για να συμμετέχετε και εσείς στον ποδηλατικό αγώνα που θα γίνει στο βουνό που κυκλοφορείτε εδώ και 5 χρόνια, αλλά εσείς είστε ανένδοτος. Δεν συμμετέχετε σε αγώνες και εγώ σας καταλαβαίνω (σημ. αρχισυντάκτη: Εγώ δεν σας καταλαβαίνω, αλλά δημοκρατία έχουμε στο sela, o καθένας γράφει την γνώμη του).

Δεν είναι ότι είστε πολύ αργοί για τον αγώνα, ούτε πως δεν έχετε την κατάλληλη τεχνική, απλά δεν σας αρέσουν οι αγώνες. Ας δούμε όμως 8 λόγους για τους οποίους δεν αρέσει σε ΕΜΕΝΑ να πηγαίνω σε ποδηλατικούς αγώνες με το ποδήλατο βουνού!

  1. Είμαστε αργοί. Πολύ αργοί! Το να μας προσπερνάει η πρώτη 20αδα δύο φορές σε αγώνα 3ων κύκλων είναι ντροπιαστικό. Γι’αυτό και δεν θα συμμετέχω ξανά σε αγώνα ποδηλασίας βουνού, χώρια που σε τέτοιους αγώνες πολλές φορές υπάρχει και χρονικός περιορισμός στην διάρκεια που θα ολοκληρώνεται κάθε κύκλος και όποιος δεν είναι μέσα σε αυτόν τον χρόνο ακυρώνεται. Φυσικά ούτε λόγος για αποζημίωση, ας ήσουν πιο γρήγορος είναι η απάντηση!
  2. Οι διαδρομές είναι μονότονες και βαρετές. Μπορεί όχι όλες, αλλά οι περισσότερες διαδρομές στους αγώνες βουνού στην Ελλάδα είναι 80% ανηφόρα, 10% ευθεία και 10% κατηφόρα, η οποία δεν έχει να προσφέρει σχεδόν τίποτα από τεχνικής απόψεως. Για να μην πω πως οι περισσότερες διαδρομές για τους αγώνες γίνονται μόνο σε χωματόδρομους, για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο, αλλά μήπως έτσι χάνεται στην τελική η ουσία της ποδηλασίας βουνού; Αγαπητοί διοργανωτές, ένας αγώνας βουνού πρέπει να έχει από όλα. Δεν είναι ποδηλασία δρόμου στο χώμα. Αυτό είναι το cyclocross. Σε έναν αγώνα βουνού θα πρέπει να υπάρχουν και τεχνικά ανεβάσματα -μονοπάτια- και δασικοί ΑΛΛΑ και τεχνικά κατεβάσματα τα οποία θα προκαλούν τους αναβάτες. Το να βάζετε δασικούς δρόμους με λίγη κροκάλα δεν το κάνει δύσκολο και τεχνικό το κατέβασμα.
  3. Υψηλό κόστος συμμετοχής. Όχι φίλε μου, δεν είμαι πρόθυμος τα λεφτά που βγάζω με τόση δυσκολία να τα δώσω τόσο εύκολα σε εσένα που έβαλες 5 κορδέλες μέσα στο δάσος, μου δίνεις και ένα μπουκαλάκι νερό με ένα σχεδόν ληγμένο gel-άκι στην εκκίνηση και θέλεις 30-40€ συμμετοχή! Λες και έχεις σύστημα εντοπισμού με δορυφόρο στον κάθε αναβάτη για να καταγράφεις τον χρόνο του. Έναν απλό αισθητήρα έχεις όπως και σε τόσους αγώνες τρεξίματος. Εκεί γιατί είναι το κόστος συμμετοχής στα 5-10€; Πέρα από το κόστος συμμετοχής, υπάρχουν και άλλα κόστη, κρυμμένα, που μας επιβαρύνουν με την συμμετοχή μας σε έναν αγώνα. Το ποδήλατο είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση; Τα ελαστικά έχουν τακούνι; Τα τακάκια; Μήπως χρειάζομαι και ένα σέρβις στις αναρτήσεις; Μην θυμηθώ την μετάδοση που έχει ήδη 3000 χιλιόμετρα και χρειάζεται αλλαγή η αλυσίδα…mtb bent-wheel
  4. Δεν μπορείς να σταματήσεις για να ευχαριστηθείς την φύση, ή να δοκιμάσεις ξανά κάποιο τεχνικό πέρασμα. Από την στιγμή που θα δοθεί η εκκίνηση του αγώνα, δεν μπορείς να σταματήσεις πουθενά στο ενδιάμεσο για να βγάλεις μια φωτογραφία ή να δοκιμάσεις ξανά ένα τεχνικό σημείο μέχρι να το καταφέρεις. Όχι επειδή κυνηγάς την πρωτιά, αλλά επειδή θα φύγουν οι διοργανωτές! Δεν θα φτάσεις ούτε στο πρώτο σημείο ανεφοδιασμού. Δυστυχώς οι αγώνες δεν είναι ευκαιρία για να απολαύσει κάποιος την θέα και την ομορφιά της διαδρομής.
  5. Κατά την σωματική προετοιμασία για τον αγώνα στοχεύεις κατά 90% μόνο στην φυσική κατάσταση. Καλώς η κακώς, όλοι οι αγώνες κερδίζονται στην ανηφόρα. Εκεί γίνονται οι μεγαλύτερες διαφορές στον χρόνο ενός καλού αθλητή με έναν μέτριο. Βασιζόμενοι σε αυτό, προπονούμαστε ώστε να γίνουμε καλύτεροι μόνο σε αυτό. Δηλαδή στην ανηφόρα. Έτσι βέβαια ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα που έχουν να κάνουν με το ποδήλατο βουνού και είναι η χαρά της ελευθερίας που προσφέρει όταν βρίσκεσαι να «πετάς» στον κατήφορο και να περάσεις «χωρίς να ακουμπήσεις» αυτόν τον φοβερό βραχόκηπο. Δεν μπορείς να φύγεις από το σπίτι για να περάσεις μια μέρα πάνω στο ποδήλατο, θα πρέπει να ακολουθήσεις αυστηρά το προπονητικό πλάνο για να έχεις τα μέγιστα οφέλη ώστε να τα πας καλά στον αγώνα. Πού είναι η πλάκα και η ευχαρίστηση σε αυτό; (σημ. αρχισυντάκτη: εντάξει, δεν έχει πολύ άδικο σε αυτό)mtb race fall hurt
  6. Η χρονομέτρηση μας αγχώνει και μας κάνει να οδηγούμε απερίσκεπτα. Ίσως να είμαι μόνο εγώ έτσι, αλλά όποτε βλέπω τον χρόνο να τρέχει αρχίζω να τρέμω και να νιώθω ναυτία, παρόλο που πάντοτε βρίσκομαι στο τελευταίο μισό των αθλητών που τερματίζουν έναν αγώνα. Επίσης, επειδή προσπαθώ να κερδίσω λίγο χρόνο, αφήνω τα φρένα παραπάνω με αποτέλεσμα να πηγαίνω στα δικά μου όρια στις κατηφόρες, ενώ στις ανηφόρες, ο παλμογράφος δεν σταματάει να φωνάζει πως έχω φτάσει τα 30 πλέον! Που είναι λοιπόν το ωραίο, όταν δεν μπορώ να σταματήσω να απολαύσω την θέα, όταν πηγαίνω «τάπα» παντού και έτοιμος να σκάσω; Το ότι θα έχω ένα αναμνηστικό και ίσως μια δυο καλές φωτογραφίες με την γλώσσα από έξω σαν λαχανιασμένος σκύλος; Ούτε το πρωινό μου καλά καλά δεν προλαβαίνω να φάω όταν υπάρχει αγώνα. Και όχι δεν είμαι διατεθειμένος να ξυπνήσω 3 ώρες νωρίτερα!
  7. Κόσμος. Κόσμος παντού. Πολύ κόσμος παντού! . Η χαρά του διοργανωτή για τα € που θα μπουν στην τσέπη του, αλλά για εμένα τον απλό χομπίστα είναι κάτι το οποίο το μισώ. Εκτός από το να είμαι συγκεντρωμένος στις δυσκολίες της διαδρομής, θα πρέπει να προσέχω και τριγύρω μου για να μην πέσει κάποιος πάνω μου. Για να μην αναφέρω αυτούς που πιστεύουν ότι είναι τόσο γρήγοροι, που φωνάζουν πριν ακόμη σε δουν να κάνεις στην άκρη! Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που είναι αρκετά πιο αργοί που όπως και να τους το ζητήσεις να κάνουν στην άκρη σε αγνοούν επιδεικτικά λες και αν τους περάσεις θα χάσουν το μετάλλιο!
  8. Χάνεται η μαγεία της εξερεύνησης. Καλώς η κακώς, η ποδηλασία βουνού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξερεύνηση και την μαγεία που αυτή προσφέρει. Αν λοιπόν ο τόπος είναι γεμάτος κορδέλες και ταμπελάκια, όχι πάνε αριστερά, όχι πάνε δεξιά, όχι πρόσεχε το απότομο κατέβασμα (sic!) τότε που είναι η μαγεία της εξερεύνησης; Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω μια προ-σηματοδοτημένη διαδρομή. Θέλω να ανακαλύψω μόνος μου την διαδρομή. Με αυτόν τον τρόπο γεμίζω πιο πολύ καθώς και η ανδρεναλίνη είναι περισσότερη!

Εκεί που καταλήγω είναι πως δεν θα συμμετέχω ξανά σε αγώνες ποδηλασίας βουνού για τους λόγους που σας έγραψα παραπάνω, αλλά και επειδή δεν το ευχαριστιέμαι. Δεν μπορώ να πειράζομαι με τα φιλαράκια μου σε κάθε ανηφόρα και κάθε κατηφόρα, δεν μπορώ να δοκιμάσω κάποιο τεχνικό σημείο 3-4 φορές μέχρι να το περάσω επιτυχώς, αλλά ούτε μπορώ να «στηθώ» με την υπόλοιπη παρέα σε ένα άλμα και να βγάζουμε φωτογραφίες μέχρι να πετύχουμε κάποια για το προφίλ μας στο Facebook!

Previous Article

Aπίθανα ποδηλατικά ρεκόρ!

Next Article

Μερικά από τα χειρότερα ποδηλατικά δώρα που κυκλοφορούν στο ίντερνετ!

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Σχόλια