Δεν υπάρχει ανηφόρα η οποία είναι εύκολη, όσο γυμνασμένος και προπονημένος και αν είσαι. Βέβαια, υπάρχουν μερικοί αναβάτες που μόλις πιάσουν τον ανήφορο, είναι λες και ενεργοποιούν κάποιο κρυφό μοτέρ στο ποδήλατο τους και εξαφανίζονται! Σήμερα θα δούμε μερικούς από τους παράγοντες που συμβάλλουν στο αν κάποιος εξαφανίζεται στις ανηφόρες, ή απλά πονάει μέχρι να ανέβει!
Σίγουρα δεν έχετε ξαναδεί μια τέτοια ανάβαση! (video)
Ο ρυθμός είναι τα πάντα όλα. Ο σωστός ρυθμός είναι αυτός που κάνει την διαφορά στις ανηφόρες και κάνει τον «ανηφοράκια» να ξεχωρίζει. Δεν υπάρχει λόγος να επιτεθείτε σε μια ανηφόρα. Στην αρχή κάθε ανηφόρας είστε φρέσκιοι, γεμάτοι ενέργεια, με ζωηρά πόδια και φυσιολογικούς παλμούς, αλλά κάπου κατά την διάρκεια της ανηφόρας, οι παλμοί έχουν ανέβει, τα πόδια έχουν ξεκινήσει να καίγονται και η βαρύτητα σας τραβάει όλο και πιο έντονα προς τα πίσω. Όλα αυτά όμως δεν θα σας προβλημάτιζαν τόσο αν από την αρχή της ανηφόρας είχατε πιάσει έναν σταθερό ρυθμό.
Λόγος δύναμης προς βάρος. Ο συγκεκριμένος λόγος είναι η δύναμη που απαιτείτε ώστε να κινείτε το σωματικό σας βάρος σε μια δεδομένη κλίση δρόμου σε κάποια λογική ταχύτητα. Αν ζυγίζετε λιγότερο, έχετε μικρότερη μάζα να μετακινήσετε, άρα χρειάζεστε και λιγότερη ενέργεια/δύναμη ώστε να διατηρήσετε την ταχύτητα σας. Μπορεί οι διαφορές στο βάρος μεταξύ εσάς και άλλων αναβατών να είναι σχετικά μικρές (της τάξεως των 1-2 κιλών) αλλά κατά την διάρκεια της ανηφόρας αυτό το έξτρα βάρος σας καταπονεί περισσότερο σε κάθε πεταλιά. Αυτός είναι και ο λόγος που οι καλύτεροι ανηφορίστες είναι ελαφριοί, ενώ μπορούν και να διατηρήσουν μια σταθερά υψηλή απόδοση για το βάρος τους.
Αλήθεια, ξέρετε τι σημαίνει μια πινακίδα που λέει πως ο δρόμος έχει κλίση 10%;
Μέγεθος ποδηλάτου. Τα μικρότερα πλαίσια πλεονεκτούν όταν ο δρόμος ξεκινάει να ανηφορίζει. Αυτό συμβαίνει διότι πέρα από το ελαφρώς μικρότερο βάρος τους, έχουν και μικρότερο wheelbase (η απόσταση μεταξύ των κέντρων των τροχών) και δημιουργούν καλύτερη μόχλευση στον αναβάτη. Αυτό κατά μέρος οφείλεται στο ότι το στήθος έρχεται προς την μπροστά μεριά του ποδηλάτου, ενώ το βάρος του σώματος είναι πάνω από τα πετάλια. Επίσης λόγω του μικρότερου μεγέθους, είναι πιο συμπαγές άρα είναι και πιο αποδοτικό καθώς έχει λιγότερες παραμορφώσεις -απώλειες ενέργειας.
Επιλογές γραναζιών. Μεγαλύτερο εύρος γραναζιών επιτρέπει περισσότερες -ελαφρύτερες- επιλογές ταχυτήτων ώστε να διατηρήσετε υψηλή απόδοση παρά την κλίση του δρόμου. Ο κλασικός δισκοβραχίονας για κάποιον λιγότερο γυμνασμένο αποτελεί μειονέκτημα σε σχέση με έναν compact δισκοβραχίονα. Για όσους ξεκινάνε τώρα την ποδηλασία δρόμου πολύ καλή πρόταση είναι και ο τριπλός δισκοβραχίονας και αφήστε τους υπόλοιπους να χλευάζουν.
Προπόνηση και σωματότυπος. Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέστε και να εκνευρίζεστε αν απλά αγκομαχείτε στις ανηφόρες. Μερικές φορές έχει να κάνει με πράγματα πέρα από την προπόνηση, όπως είναι η γενετική του καθενός. Οι «ανηφορίστες» συνήθως είναι μικρόσωμοι, ελαφριοί και μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα με την ελάχιστη κατανάλωση οξυγόνου. Παρά ταύτα όμως, μπορείτε με σωστή προπόνηση να γίνετε και εσείς «ανηφορίστες» και να μην πολεμάτε κάθε φορά που ανεβαίνει η κλίση του δρόμου.
Μυστικά και τακτικές που θα σας βοηθήσουν στις ανηφόρες.
Προπόνηση με το ποδήλατο βουνού. Ίσως το ποδήλατο βουνού δεν είναι το καλύτερο μέσο για να αναπτύξετε την αντοχή σας, αλλά σίγουρα είναι το καλύτερο μέσο για να μάθετε τεχνική, καθώς δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να ανέβει κάποιος έμπειρος αναβάτης με ένα ποδήλατο βουνού. Βάλτε στην προπόνηση σας και μερικές βόλτες με το ποδήλατο βουνού και προσπαθήστε να ανεβείτε μονοπάτια. Πέρα από δύναμη, θα αποκτήσετε και τεχνική και ισορροπία, πράγματα που θα σας φανούν πάρα πολύ χρήσιμα την επόμενη φορά που θα ανεβείτε στο ποδήλατο δρόμου σας.
