Πολλοί από εμάς γνωρίζουμε τι είναι το Τρίαθλο, αλλά λίγοι μάλλον γνωρίζουμε τις διαφορές των ποδηλάτων τριάθλου με τα ποδήλατα δρόμου. Παρακάτω, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις βασικότερες διαφορές των ποδηλάτων τριάθλου και των ποδηλάτων δρόμου.

Αρκετοί ίσως πιστεύετε ότι ένα ποδήλατο τριάθλου, είναι ιδανικό μόνο για τρίαθλο. Αυτό δεν είναι απόλυτο όμως. Τα ποδήλατα τριάθλου ταιριάζουν στους αναβάτες οι οποίοι θέλουν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις, όπου η άνεση και η απόδοση είναι τα βασικά χαρακτηριστικά.

Αν έχετε ήδη στην κατοχή σας ένα ποδήλατο δρόμου και σκέφτεστε να συμμετάσχετε σε αγώνες τριάθλου, τότε, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβετε τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα της γεωμετρίας ποδηλάτων δρόμου σε αντίθεση με την γεωμετρία των ποδηλάτων τριάθλου. Το ίδιο ισχύει και για τους περιορισμούς και τα οφέλη που προσφέρει ένα ποδήλατο τριάθλου σε συνθήκες ποδηλασίας δρόμου.

Γενικά ισχύει ότι:

Τα ποδήλατα τριάθλου, είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να προσφέρουν άνεση και υψηλή απόδοση στον αναβάτη όταν αυτός θα βρίσκεται στην αεροδυναμική θέση που στηρίζεται στα Aero bars με τους αγκώνες. Τα ποδήλατα τριάθλου, κάνουν την μετάβαση από την ποδηλασία στο τρέξιμο πιο εύκολη υπόθεση για τους αγωνιζόμενους, σε σχέση με τα ποδήλατα δρόμου με κλασσική γεωμετρία.

Η κύρια διαφορά ανάμεσα στα ποδήλατα τριάθλου και δρόμου είναι στην γεωμετρία του πλαισίου.
Ειδικότερα στο seat tube angle. Σε ένα τυπικό ποδήλατο τριάθλου, η γωνία του seat tube βρίσκεται συνήθως στις 76-78 μοίρες ενώ στα κλασσικά ποδήλατα δρόμου βρίσκεται συνήθως στις 72-73 μοίρες. Η πιο απότομη γωνία βάζει τον αναβάτη πιο μπροστά στο ποδήλατο δημιουργώντας μια πιο αεροδυναμική θέση. Η αεροδυναμική αυτή θέση, ενισχύεται κι άλλο από τα aero bars που χρησιμοποιούνται στα ποδήλατα τριάθλου, με κέρδη όπως την αυξημένη αεροδυναμική, περισσότερη άνεση για τον αναβάτη αλλά και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το τρίαθλο στην Hawaii το 1978, η ποδηλασία ήταν 180 χιλιόμετρα -αντίστοιχη απόσταση με έναν κλασσικό αγώνα ποδηλασίας δρόμου- στην οποία χρειαζόταν τακτική και αντοχή. Πλέον όμως, με την ευρεία διάδοση του τρίαθλου, η απόσταση της ποδηλασίας δρόμου έπεσε στα 40 χιλιόμετρα και ο σκοπός είναι να καλυφτεί η απόσταση όσο πιο γρήγορα γίνεται. Βέβαια εδώ έρχεται ένας άλλος παράγοντας, που έχει να κάνει με την κούραση των ποδιών και πως αυτά θα είναι φρέσκα -μετά από έναν αγώνα χρονομέτρου -θα τον πούμε, λόγω των εντάσεων και των υψηλών ταχυτήτων- για το τρέξιμο.

Κάνουμε μια παρένθεση εδώ για να πούμε πως τα ποδήλατα χρονομέτρου είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να δουλεύουν οι κύριες μυϊκές ομάδες των ποδιών που είναι οι τετρακέφαλοι και οι δικέφαλοι, αλλά μετά την ολοκλήρωση του χρονομέτρου οι αναβάτες κατεβαίνουν από το ποδήλατο και ξεκουράζονται. Αυτό δεν ισχύει για τους τριαθλητές οι οποίοι μετά το ποδήλατο θα πρέπει να τρέξουν και κάποια απόσταση. Πριν ακόμη εξελιχθούν τα ποδήλατα τριάθλου, αρκετοί μεγάλοι αθλητές όπως ο Mike Pigg και ο Mark Allen κατά την ποδηλασία καθόταν πολύ μπροστά στην σέλα ώστε να είναι πιο αεροδυναμικοί και να κουράσουν λιγότερο τους τετρακέφαλους για να είναι πιο φρέσκοι για το τρέξιμο.

Μετά από λίγα χρόνια πειραματισμών και εξελίξεων το πρώτο ποδήλατο τριάθλου δημιουργήθηκε με κοντύτερο οριζόντιο σωλήνα ώστε να μην τεντώνεται πολύ ο αναβάτης όταν θα είναι στην θέση aerο που προσφέρει καλύτερη αεροδυναμική και αυξημένη αποτελεσματικότητα των μυών. Πολλά από τα ποδήλατα τριάθλου χρησιμοποιούν 650Β τροχούς, λόγω της γωνίας seat tube που δεν επιτρέπει την χρήση 700cc τροχών σε μικρότερα νούμερα πλαισίων. Οι μικρότεροι τροχοί, εκτός του ότι ήταν και λίγο πιο ελαφριοί, πρόσφεραν λιγότερη αντίσταση κύλισης επιτρέποντας τους αναβάτες τους να επιταχύνουν γρηγορότερα.

Ποιο ποδήλατο είναι κατάλληλο για τις ανάγκες σας;

Αυτό εξαρτάται κυρίως από το τερέν που προπονήστε και αγωνίζεστε. Για όσους βρίσκονται σε κάποιο ορεινό μέρος ή τους αρέσουν οι ανηφόρες τότε ένα ποδήλατο τριάθλου μπορεί να μην είναι η καταλληλότερη επιλογή, ενώ κάποιος που βρίσκεται σε μέρη με πιο επίπεδα τερέν θα το ευχαριστηθεί περισσότερο.

Αυτό συμβαίνει επειδή η γεωμετρία ενός ποδηλάτου δρόμου επιτρέπει καλύτερες επιδόσεις στις ανηφόρες λόγω της γωνίας seat tube που τοποθετεί τον αναβάτη αρκετά πίσω ώστε να μπορεί να παράγει την μέγιστη δύναμη. Σε αντίθεση, ένα ποδήλατο τριάθλου, θα σας αναγκάσει να πάτε πολύ πίσω στην σέλα για να βγάλετε την ίδια δύναμη σε κάποια ανηφόρα. Εκτός από άβολο δεν είναι και αποτελεσματικό, γιατί -υπενθυμίζουμε- ότι τα ποδήλατα τριάθλου είναι σχεδιασμένα για να τοποθετούν τον αναβάτη πιο μπροστά για αυξημένη αεροδυναμική και μικρότερη καταπόνηση των ποδιών.

Οι διαφορές των ποδηλάτων βάζουν τον αναβάτη σε διαφορετική θέση. Στο ποδήλατο τριάθλου, παρόλο που η σέλα είναι στην ίδια θέση, λόγω της διαφορετικής γεωμετρίας, τα πόδια είναι πιο πίσω -ο λόγος που χρησιμοποιούνται τροχοί 650Β- αλλά επίσης όλο το σώμα παρόλο που είναι πιο σκυφτό και αεροδυναμικό είναι και πιο ξεκούραστο από ότι στο ποδήλατο δρόμου. Εδώ να σημειώσουμε πως το στέρνο είναι πιο τεντωμένο βοηθώντας την αναπνοή και δεν κουράζει την πλάτη. Επίσης τα σημεία επαφής του αναβάτη με το ποδήλατο είναι πιο χαλαρά, με το βάρος να υποστηρίζεται μέσω της σέλας και των αγκώνων βοηθώντας τους αναβάτες να παραμείνουν πιο ξεκούραστοι.

• Tags: διαφορές, ποδήλατο δρόμου, ποδήλατο τριάθλου, τρίαθλο