Ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχεται στο μυαλό κάθε αναβάτη όταν μιλάμε για αναβάθμιση ενός ποδηλάτου είναι το τιμόνι. Έπειτα ακολουθεί η γνωστή ερώτηση, «μήπως να πάρω κάρμπον«; Καθώς οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε την δυνατότητα να δοκιμάσουμε πάρα πολλά και διαφορετικά τιμόνια (γεωμετρίες, υλικά) ώστε να μπορέσουμε να καταλήξουμε κάπου από μόνοι μας, παίρνουμε ιδέες/μιμούμαστε τους επαγγελματίες αναβάτες!

Παραδόξως πολλοί επαγγελματίες δεν χρησιμοποιούν ανθρακονημάτινα τιμόνια, παρά μόνο κάποια «φτηνότερα» αλουμινένια. Το γιατί συμβαίνει αυτό αλλά και για το αν θα πρέπει να ακολουθήσουμε ή όχι το παράδειγμά τους θα το εξετάσουμε παρακάτω.

Το ανθρακόνημα είναι εδώ και χρόνια το υλικό που επιλέγουν οι εταιρίες για να κατασκευάσουν τα υψηλότερης ποιότητας προϊόντα τους, συμπεριλαμβανομένων των τιμονιών. Το ανθρακόνημα έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να διαμορφωθεί σε άπειρες επιλογές και να δημιουργηθούν πιο αεροδυναμικά ή πιο εργονομικά σχέδια στα τιμόνια σε σύγκριση με τους περιορισμούς που υπάρχουν από το αλουμίνιο.

Μια ματιά στα τελευταία προϊόντα μεγάλων εταιριών εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει το γιατί κάποιο μέταλλο όπως το αλουμίνιο θα ήταν περιοριστικός παράγοντας στην κατασκευή παραπλήσιων τιμονιών. Ο κύριος λόγος για την χρήση των ανθρακονημάτων στο τιμόνι είναι το βάρος. Πρόκειται για ένα υλικό το οποίο μπορεί με αρκετά μικρότερο βάρος να έχει τις ίδιες μηχανικές ιδιότητες σε αντοχή και ακαμψία σε σύγκριση με ένα όμοιο σχεδίου τιμόνι αλουμινίου.

Μπορεί οι διαφορές μεταξύ δύο ίδιων σχεδίων τιμονιών με το μόνο που αλλάζει να είναι το υλικό να μην ξεπερνούν τα 60-80 γραμμάρια, αλλά όταν πλέον κυνηγάμε να κάνουμε το ποδήλατο μας όσο πιο ελαφρύ γίνεται, σε ποιον δεν θα άρεσε να «κόψει» μερικά γραμμάρια και από το τιμόνι; Γενικά το βάρος κυμαίνεται στο 20-40% λιγότερο από ότι σε ένα αντίστοιχο τιμόνι αλουμινίου.

Το τρίτο και σημαντικότερο πλεονέκτημα που έχει το ανθρακόνημα έναντι του αλουμινίου, είναι πως μπορεί να «διαμορφωθεί» όπως θέλει ο κατασκευαστής. Επειδή τα ανθρακονημάτινα εξαρτήματα κατασκευάζονται με πολλές στρώσεις φύλλων ανρθακονημάτων, ο κατασκευαστής μπορεί να προσδώσει διαφορετικές μηχανικές ικανότητες σε διαφορετικά μέρη του τιμονιού. Μπορεί ένα τιμόνι να γίνει πιο απορροφητικό για πολύωρους αγώνες, ή πολύ άκαμπτο για αγωνίσματα χρονομέτρου όπου και η παραμικρή απώλεια δύναμης κοστίζει.

Τέλος η ασφάλεια είναι διασφαλισμένη καθώς όλα τα τιμόνια -είτε πρόκειται για ανθρακόνημα, είτε για αλουμίνιο- θα πρέπει να περάσουν κάποιες συγκεκριμένες πιστοποιήσεις ασφαλείας.

Από την άλλη όμως υπάρχουν και αρκετά πλεονεκτήματα που έχει το αλουμίνιο και δεν θα πρέπει να το απορρίψει κάποιος από τις επιλογές του ελαφρά τη καρδία. Είναι πιο ανθεκτικό και το πιο πιθανό είναι να μην πάθει ζημιά σε κάποια επιπόλαιη πτώση. Επίσης δεν πρόκειται να «σπάσει» στο σημείο που σφίγγει ο λαιμός αν κάποιος μηχανικός -γίδι- το σφίξει πέρα των προδιαγραφόμενων τιμών σύσφιξης.

Είναι πολύ πιο φτηνό στην επεξεργασία και την κατασκευή του ως υλικό -αυτός είναι και ο λόγος που η τιμή μεταξύ των αλουμινένιων και ανθρακονημάτινων τιμονιών διαφέρει τόσο πολύ. Τέλος είναι αρκετά άκαμπτο -τόσο τουλάχιστον όσο επιθυμούν μερικοί από τους καλύτερους σπρίντερ του κόσμου!

Όσον αφορά το επαγγελματικό πελοτόν, περίπου 60-70% των αναβατών χρησιμοποιούν ακόμη τιμόνια αλουμινίου και ο λόγος είναι πως στο αλουμίνιο είναι πιο εύκολη η διάγνωση κάποιου προβλήματος σε σύγκριση με το ανθρακόνημα. Επίσης είναι ένα «τρικ» των επαγγελματικών ομάδων ώστε να διατηρούν τα ποδήλατα τους στο ελάχιστο επιτρεπόμενο βάρος που προβλέπει η UCΙ, χωρίς να υπάρχει μείωση της απόδοσης. Επιπλέον, διατηρούν τον προϋπολογισμό των ομάδων σε λογικά πλαίσια καθώς το να εξοπλίσουν 80-100 ποδήλατα με ανθρακονημάτινα τιμόνια θα εκτόξευε το κόστος.

Ποια είναι η επιλογή σας όσον αφορά το τιμόνι στο ποδήλατο δρόμου; Αλουμίνιο ή ανθρακόνημα;

• Tags: handlebar, road bike, αλουμίνιο, ανθρακόνημα, τιμόνι κούρσας