του Αλέξανδρου Πετρούτσου
Όλοι μερικές φορές οδηγούμε στα όρια, ο καθένας αναλόγως με το οδηγικό του επίπεδο και τις ικανότητες του. Γνωρίζουμε τα ρίσκα που παίρνουμε καβαλώντας ένα ποδήλατο και κατεβαίνοντας τα μονοπάτια όσο πιο γρήγορα μπορούμε. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καταλήξει κάποια στιγμή στο νοσοκομείο, έχουμε ράμματα και ουλές, σπασμένα κάποια κόκαλα και λάμες που μας θυμίζουν μια λάθος εκτίμηση μας ή μια υπερβολή που σίγουρα δεν έπρεπε να κάνουμε. Ωστόσο δε μπορούμε να φανταστούμε ότι η ζωή μας μπορεί να τελειώσει από ένα ατύχημα με το ποδήλατο μας. Αυτό όμως αποτελεί μια πιθανότητα που γνωρίζοντας την γινόμαστε ακόμα πιο επιφυλακτικοί.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις στάθηκε ο θάνατος του αναβάτη Will Olsen στον αγώνα του Crested Butte στο Κολοράντο κατά τη διάρκεια της 3ης ειδικής διαδρομής του Enduro World Series. Ο Will Olson ήταν ένας ταλαντούχος αναβάτης που αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε και αγωνιζόταν στα όρια διασκεδάζοντας και ζώντας κάθε στιγμή. Στα 40 του χρόνια το ταλέντο του, η εμπειρία του και το πάθος του τον είχαν καταξιώσει, του είχαν χαρίσει σπουδαίες διακρίσεις και του είχαν δώσει αυτοπεποίθηση.
Λίγο πριν τη γραμμή του τερματισμού μια πτώση που κανείς δεν ξέρει πως ακριβώς συνέβη αφού ήταν μόνος του στη διαδρομή του προκάλεσαν θανατηφόρο τραυματισμό στο στέρνο με εσωτερική αιμορραγία και σπασμένα πλευρά. Δύο αναβάτες που ακολουθούσαν τον βρήκαν πεσμένο στη ή μπρούμυτα δίπλα στο ποδήλατο του. Πρόσφεραν πρώτες βοήθειες και κάλεσαν ενισχύσεις που έφτασαν πολύ γρήγορα, αμέσως απογειώθηκε ελικόπτερο και κινητοποιήθηκαν οι πάντες με αποτέλεσμα σε λιγότερο από μισή ώρα να βρίσκεται στο νοσοκομείο. Ήταν όμως ήδη αργά. Το νήμα της ζωής του είχε κοπεί στο μέρος που αγαπούσε περισσότερο. Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά αλλά εύχομαι η «έξοδος» του να ήταν με αυτό το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μας όταν είμαστε πάνω στο ποδήλατο.
Ο αγώνας αμέσως σταμάτησε χωρίς κανένας –όπως ήταν φυσικό- να διαμαρτυρηθεί καθώς όλοι ήταν συντετριμμένοι. Σεβόμενοι τη μνήμη του οι διοργανωτές ακύρωσαν τον αγώνα και αντ’ αυτού πραγματοποιήθηκε μια μικρή και σιωπηρή εκδήλωση στη μνήμη του.
Είναι ο πρώτος θάνατος που επέρχεται μετά από πτώση σε αγώνα του EWS και η ποδηλατική κοινότητα έχει σοκαριστεί ωστόσο η διοργάνωση δε θα μπορούσε να κάνει κάτι για να το αποτρέψει αυτό καθώς οι διασωστικοί μηχανισμοί λειτούργησαν υποδειγματικά. Το επόμενο Ραντεβού δόθηκε στο Whistler για την επόμενη εβδομάδα. Όλα όμως θα είναι διαφορετικά και ο Will δε θα είναι εκεί, η σκέψη όλων όμως θα είναι σε αυτόν.
Μακάρι αν υπάρχει παράδεισος να είναι γεμάτος μονοπάτια, βουνοκορφές, φίλους, ανθρώπους αγαπημένους και να υπάρχουν ποδήλατα. Μακάρι ο Will, η Annefleur Kalvenhaar που έχασε τη ζωή της πέρσι στον αγώνα Cross-Country Eliminator του MTB WC στο Meribel της Γαλλίας, τον Jure Robic και όλους τους άλλους, μακάρι να τους περιμένει όλους ένα μεγάλο bike park.
- Tags: enduro mtb, ews, will olsen, θάνατος αναβάτη