Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ηρωική νίκη και την τραγική ήττα. Αυτές οι πίστες με τις ανάλογες συνθήκες φέρνουν τους αναβάτες στο όριο. Συγκεντρώσαμε μερικές από τις καλύτερες θρυλικές καταβάσεις. Απολαύστε υπεύθυνα!
Neko Mulally – Hafjell, Norway 2014
Σίγουρα είναι μεγάλη απογοήτευση να σου φεύγει η αλυσίδα στο ξεκίνημα της κατάβασης, όμως ο αμερικάνος Neko Mullaly δε το έβαλε κάτω. Πίεσε το ποδήλατο του, αποδεικνύοντας μας ότι έχει μεγάλες οδηγικές ικανότητες. Έριξε τον χρόνο κατά 0,818 δευτερόλεπτα παίρνοντας επάξια την θέση του στο hot seat, παρόλα αυτά δε κατάφερε να πάρει την νίκη τερματίζοντας 4ος.
Aaron Gwin – Leogang, Austria 2014
Τι να πρωτοπούμε για τον Gwin; Ποια κατάβαση του να διαλέξουμε; Όλες είναι μία και μία. Από το 2012 με βλάβη στα φρένα, στο 2014 να κατεβαίνει με την ζάντα και την επόμενη χρονιά να νικά τον αγώνα χωρίς αλυσίδα από τα πρώτα κιόλας μέτρα. Νομίζω πως αυτά αρκούν. Μια παρατήρηση όμως! Όλα αυτά συνέβησαν στο Leogang της Αυστρίας, σίγουρα εντυπωσιακό.
Danny Hart – Champery, Switzerland 2011
Αν αυτή δεν είναι η πιο θρυλική κατάβαση, τουλάχιστον είναι αυτή με τον πιο θρυλικό σχολιασμό, από τον Rob Warner φυσικά. Ο Danny Hart έκανε το αδιανόητο σε μία από τις πιο απότομες και δύσκολες πίστες του κόσμου, σε συνδυασμό με τις άθλιες καιρικές συνθήκες.
Steve Peat – Canberra, Australia 2009
Ο “ζωντανός θρύλος” όπως τον λένε κάποιοι ακούει στο όνομα Steve Peat. Δε χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω. Θα τον απολαύσουμε για άλλη μια χρονιά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, καθώς μετά θα αποσυρθεί.
Sam Hill – Val di Sole, Italy 2008
Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 2008 στο Val si Sole ο Sam Hill μπορεί να μην πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή αλλά σίγουρα κέρδισε τα βλέμματα όλων με την κατάβαση του. Θα είχε σίγουρα κερδίσει αν δεν έπεφτε στην τελευταία στροφή.
- Tags: aaron gwin, Danny Hart, downhill, Neko Mullaly, sam hill, steve peat, αγώνας, κατάβαση