Το πρώτο μονοκόμματο ανθρακονημάτινο ποδήλατο βουνού κατασκευάστηκε το 1993.

Author: Χωρίς σχόλια Share:
lotus first carbon monocoque mtb (3)

Στην Μεγάλη Βρετανία, ο Chris Hornzee-Jones συνηθίζει να κυκλοφορεί με το πρώτο (carbon monocoque) μονοκόματο ανθρακονημάτινο ποδήλατο lotus first carbon monocoque mtb (1)βουνού που έχει κατασκευαστεί. Ακόμη και αν λείπει το ταμπελάκι που λέει ότι είναι σχεδιασμένο το 1992, ότι είναι ένα από τα 400 ποδήλατα που είχαν φτιαχτεί και πως η χρονιά του ήταν το 1993-1994. Η ιδιαίτερη σιλουέτα του είναι ο λόγος που χαρακτηρίζεται «ένα δελφίνι που πηδάει».

Στις αρχές του 1990 ο Chris μετακόμισε στην Καλιφόρνια, ώστε να δουλέψει στον χώρο των σύνθετων υλικών του κλάδου της αεροδιαστημικής αλλά ήταν και λάτρης των οχημάτων τα οποία κινούνται με την ανθρώπινη ενέργεια. Όλα αυτά, συνέβαλαν στη δημιουργία ενός σκίτσου, το οποίο μεταμορφώθηκε σε ένα πρωτότυπο το οποίο εξελίχθηκε σε ένα εξαιρετικό ποδήλατο εκτός δρόμου, μοναδικό για τα τότε δεδομένα και το οποίο πωλούνταν με την μάρκα της Lotus στην Βρετανία.

Ο σχεδιασμός του ποδηλάτου ήταν -και είναι- πολύ διαφορετικός από ότι έχουμε συνηθίσει στα ποδήλατα. Δεν είχε οριζόντιο σωλήνα, δεν είχε seatstays, ήταν ένα hardtail me «εύκαμπτο» πίσω μέρος, ή αλλιώς softail hardtail με dropouts τιτανίου με πάχος μόλις 1mm! Τα dropouts φτιαχνόταν από μια αμερικάνικη στρατιωτική εταιρία που εξειδικευόταν στα πυρομαχικά και η οποία δεν ήταν στα καλύτερά της εκείνη την περίοδο και πρόσφερε τα ειδικά διαμορφωμένα με ισοστατική πίεση dropouts πολύ φτηνά. Δέχοταν επεξεργασία με πολύ ισχυρά χημικά ώστε να αποκτήσουν το πάχος αυτό.

Το πλαίσιο είναι φτιαγμένο ως ένα, ενιαίο κομμάτι. Οι πρώτες προσπάθειες εκείνη την εποχή, αποτελούνταν από 2 ή περισσότερα κομμάτια τα οποία ενώνονταν αργότερα μεταξύ τους. Ίσως να ήταν και η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η εσωτερική καλωδίωση, ενώ το σχέδιό του ήταν βασισμένο σε δελφίνι. Τα chainstays χρειάζονταν ιδιαίτερη προσοχή λόγω των μεγάλων δυνάμεων που δέχονταν και ως εκ τούτου η χρήση υψηλής ποιότητας αεροδιαστημικών υλικών, όπως το Modulus Carbon, ήταν επιτακτική. Παράλληλα έγινε ενίσχυση με ίνες γυαλιού και Kevlar ώστε να ενισχυθεί και να προστατευτεί η επιφάνεια κατά τις συγκρούσεις.

Κάπως με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησαν τα «διαστημικά» υλικά να μπαίνουν στον χώρο της ποδηλασίας και της ποδηλασίας βουνού, με αποτέλεσμα σήμερα να μπορούμε να έχουμε ελαφριά, αξιόπιστα και πολύ πιο όμορφα ποδήλατα.

Previous Article

Asterisk, μαγνήτες για την μύτη που θα σας κάνουν πιο γρήγορους!

Next Article

Αν πιστεύετε πως τα hardtail δεν είναι ‘ικανά’ ποδήλατα, δείτε αυτό! (video)

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Σχόλια