Φέρνω πολλές φορές στο μυαλό μου πόσο καθοριστική ήταν εκείνη η πρώτη φορά που σε μία συμμετοχή μου σε ένα λαϊκό αγώνα στην παραλία του Βόλου σε ηλικία μόλις 7 ετών κρέμασα στο στήθος μου το χάλκινο μετάλλιο. Ένιωσα κάτι φανταστικό εκείνες τις ώρες, κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, κάτι που μου δίνει μία ανεξάντλητη ώθηση και με προδιαθέτει πάντα να προχωρώ ξεπερνώντας τα εμπόδια που στο δρόμο ενός πρωταθλητή είναι πολλά και δεν εκλείπουν ποτέ.

Τώρα που επιπλέον υπάρχει και αυτή η μακρόχρονη κρίση και έχει προστεθεί σαν ένας ακόμη παράγοντας δυσκολίας και πρέπει κάθε φορά να κάνω την υπέρβαση! Έχω μοιράσει την ζωή μου στο άθλημα και στην δουλειά μου και δεν μετανιώνω ό,τι και αν αντιμετωπίζω. Η ποδηλασία είναι μία ιδέα που με συνεπαίρνει, με μεταμορφώνει, με κάνει άλλον άνθρωπο, έτοιμο για όλες τις δυσκολίες. Αυτό το τονίζω και πρέπει να το ακούσουν οι μικρότεροι,να το υπηρετήσουν και να στερηθούν ίσως κάτι από τα καλύτερα χρόνια τους για να πετύχουν.

Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος και πολλές φορές γίνεται εξοντωτικός αλλά αξίζει τον κόπο αν ιεραρχήσεις τις προσδοκίες σου. Βλέπω πάντα την επόμενη μέρα, την επόμενη προπόνηση, τον επόμενο αγώνα και σχεδιάζω πως να πετύχω το μεγαλύτερο! Έχω τώρα μπροστά μου τρείς προκλήσεις, η μία είναι η συμμετοχή μου στην Αγγλία σε κρίσιμο αγώνα UCI C1 (κατηγορίας), η δεύτερη το πανελλήνιο πρωτάθλημα και η Τρίτη το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Στο πανελλήνιο λοιπόν πρέπει να πιστοποιήσω την άνοδο μου την αγωνιστική, την σταθερότητα στους καλούς χρόνους και να πετύχω νίκες πρόκρισης για το Πανευρωπαϊκό! Αν τελικά αυτό το πετύχω θα είναι και η ευκαιρία μου εκεί να αποδείξω ότι αξίζω μία τέτοια διοργάνωση, γιατί και στο παρελθόν παρόμοιες προκλήσεις τις αντιμετώπιζα με μετάλλια, με πλασαρίσματα στην τετράδα αφήνοντας πίσω μου μεγάλα ονόματα! Η προσπάθεια καθημερινά συνεχίζεται αμείωτη αλλά όπως είπα αξίζει τον κόπο γιατί αυτή η αγάπη είναι και θα είναι παντοτινή…!

• Tags: ζαφείρης βολικάκης, θυσίες, πρωταθλητισμός