Παρόλο που η σωστή θέση της σέλα και του τιμονιού είναι ζωτικής σημασίας για τη άνετη ποδηλασία, η επαφή πηδαλιού και ποδιού είναι αυτή η οποία παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο καθώς από αυτή τη ‘’σχέση’’ μεταφέρεται η ενέργεια από εσάς στο ποδήλατό σας.
Ενώ έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες σχετικά με τους τραυματισμούς του αυχένα, των χεριών, των γλουτών και του γόνατου, οι οποίοι ευθύνονται στο σχεδιασμό και τη σωστή ρύθμιση της σέλας και του τιμονιού, υπάρχουν πολύ λίγα επιστημονικά δεδομένα και έρευνες σχετικά με τους τραυματισμούς στο πέλμα του ποδιού λόγω της ποδηλασίας και ειδικότερα της επαφής του πηδαλιού με το πόδι.
Ευτυχώς που κάποιοι Αυστραλοί επιστήμονες διεξήγαγαν μία μελέτη προσπαθώντας να εντοπίσουν τα είδη των τραυματισμών στα πέλματα ενός ποδηλάτη και πόσο συχνοί είναι αυτοί.
Η επιστήμη
Στη μελέτη, οι ερευνητές έθεσαν ως στόχο να απαντηθούν τέσσερα ερωτήματα σχετικά με τους τραυματισμούς στα πόδια που αντιμετωπίζουν οι ποδηλάτες:
- Ποιος είναι ο ρόλος της ηλικίας, του φύλου, της επαφής του ποδιού με το πηδάλι και των ποδηλατικών αποστάσεων που προκαλούν τον πόνο στο πόδι;
- Τι είδους πόνο και σε ποια περιοχή του ποδιού του εμφανίζεται συνήθως η ενόχληση/πόνος.
- Τι τεχνικές χρησιμοποιούν οι ποδηλάτες για να ξεπεράσουν το πόνο του ποδιού που προκαλείται από την ποδηλασία;
- Ποιοι είναι οι τύποι ποδηλασίας που είναι πιο ευάλωτοι σε αυτούς τους τραυματισμούς;
Για να γίνει αυτό, πραγματοποίησαν μια ηλεκτρονική έρευνα για τη συλλογή πληροφοριών από ποδηλάτες στη Νότια Αυστραλία, το Δεκεμβρίου του 2010. Οι ποδηλάτες που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στην έρευνα έπρεπε να χρησιμοποιούν μη στατικό ποδήλατο, να είναι πάνω στο ποδήλατο τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για τουλάχιστον μία ώρα συνεχόμενα και να είναι τουλάχιστον 18 ετών.
Τα 397 αντικείμενα της μελέτης πάρθηκαν από το Bike SA (το κύριο όργανο εκπροσώπησης των ποδηλατών της Νότιας Αυστραλίας) και το Mega Bike (ένα μεγάλο κατάστημα ποδηλάτων στην Αδελαΐδα) με το προσωπικό και τους φοιτητές της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου της Νότιας Αυστραλίας. Οι ποδηλάτες κλήθηκαν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με το επίπεδα χρήσης του ποδηλάτου τους, τον τύπο πηδαλιού που χρησιμοποιούν (flat, κουμπωτά κ.α) και τα είδη του πόνου των ποδιών που υπέστησαν.
Με λίγα λόγια
Το πρώτο βασικό συμπέρασμα ήταν ότι πάνω από το μισό των ποδηλατών (53,9 τοις εκατό) ανέφεραν πόνο στα πέλματα, κατά τη διάρκεια του ποδηλάτου. Το δεύτερο ήταν ότι η περιοχή του μπροστινού μέρους του ποδιού ήταν η πιο ευάλωτη στον πόνο (αντιπροσωπεύοντας το 61 τοις εκατό των εκθέσεων του πόνου στα πόδια), με τους συμμετέχοντες να αναφέρουν ότι τα νύχια, τα δάχτυλα και τη μπάλα του ποδιού ως τις περιοχές με το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι ποδηλάτες περιγράφουν τον πόνο ως «κάψιμο» και/ή «μούδιασμα».
Οι πιο κοινές μέθοδοι για την αντιμετώπιση αυτού του είδος του πόνου περιλαμβάνουν τη διακοπή κατά τη διάρκεια της βόλτα, αφαίρεση του παπουτσιού, χαλαρό περπάτημα τριγύρω και μασάζ-τέντωμα του ποδιού.
Από την άποψη του κινδύνου, οι ποδηλάτες που πεταλάρουν με τα παπούτσια συνδεδεμένα στο πηδάλι (δηλαδή clipless ή με καλουπιέρες) έχουν 2,6 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να υποφέρουν το από πόνο στο πόδι σε σχέση με αυτούς που πεταλάρουν με flat πηδάλια. Επίσης υπάρχει και μια συσχέτιση με την ηλικία καθώς οι ποδηλάτες κάτω των 26 ετών έχουν μικρότερες πιθανότητες να νοιώσουν πόνο από αυτούς που είναι άνω των 26.
Τι συμπεραίνουμε;
Αυτή η μελέτη δείχνει πόσο κοινός είναι ο πόνος του πέλματος στους ποδηλάτες. Το γεγονός ότι το ‘’κούμπωμα’’ αυξάνει τον κίνδυνο του πόνου δεν θα πρέπει να σας εκπλήσσει καθώς και προηγούμενες μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτοί οι τύποι παπουτσιών τείνουν να δημιουργούν πιέσεις στη πελματιαία απονεύρωση, οι οποίες με τη σειρά τους μπορεί να αποβούν επιζήμιες στα νεύρα και στην σωστή παροχή του αίματος στην εν λόγω περιοχή.
