Τι κοινό μπορεί να έχει ο Cadel Evans με τον Peter Sagan; Ξεκίνησαν και οι δύο με απίστευτα επιτυχημένες καριέρες στην ποδηλασία βουνού και δεν είναι οι μόνοι. Μερικοί από τους καλύτερους αναβάτες κούρσας ξεκίνησαν από την ποδηλασία βουνού και πήγαν στη ποδηλασία δρόμου όταν εξάντλησαν τις δυνατότητες νικών. Άλλοι πάλι άλλαξαν είδος ποδηλασίας, γιατί δεν είχαν τις επιτυχίες που περίμεναν. Ας δούμε ποιοι είναι οι πιο γνωστοί 10 που έκαναν το ταξίδι από τα λάστιχα με τα τακούνια στα…φαλακρά!
1) Ryder Hesjedal
Παγκόσμιος πρωταθλητής δύο φορές το 2001 και το 2002. Κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο κύπελλο όταν ήταν 21 ετών, στο Lecce της Γαλλίας, αλλά το 2004 μετά από έναν απογοητευτικό αγώνα στους Ολυμπιακούς αγώνες έγινε η στροφή του προς την ποδηλασία δρόμου. Ξεκίνησε το 2005 με την ομάδα του Discovery Channel. Έπειτα πήγε στην Phonak και το 2008 στην Garmin-Slipstream. Το 2012 κέρδισε το Grand Tour στο Μιλάνο της Ιταλίας, με διαφορά 16 δευτερολέπτων από τον 2ο.
2) Jakob Fuglsang
Το τατουάζ που έχει στον δεξί δικέφαλο του χεριού δεν σχετίζεται με την ποδηλασία δρόμου. Είναι επειδή κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο under23 στο mountain bike το 2007. Η αλλαγή από την ποδηλασία βουνού στη ποδηλασία δρόμου έγινε με αφορμή την νίκη του στο Tour Denmark. Το 2013 τερμάτισε 7ος στο Tour de France.
3) Floyd Landis
Ποτέ δεν ήταν παγκοσμίας κλάσης mountain biker, αλλά η αγωνιστική του καριέρα του ξεκίνησε με τρακτερωτά λάστιχα. Μετά από μια πολύ μέτρια πορεία στο Παγκόσμιο κύπελλο το 1999, όπως λέει και ο ίδιος, υπέγραψε με την ομάδα Mercury Cycling Team. Το 2002 έγινε μέλος της US Postal Service team ποδηλατώντας δίπλα τον Lance Armostrong. To 2006 κέρδισε το Tour de France με τα χρώματα της Phonak αλλά ήταν ο πιο σύντομος τίτλος αφού του αφαιρέθηκε λόγω θετικών δειγμάτων doping.
4) Pauline Ferrand-Prévot
Η 22χρονη είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια και στον δρόμο αλλά και στο cyclocross. Είναι πάρα πολύ ταλαντούχα και πάρα πολύ νέα ώστε να της απονείμουμε τον τίτλο ότι έκανε αλλαγή από την ποδηλασία βουνού στην ποδηλασία δρόμου. Είναι η μόνη αθλήτρια μέχρι στιγμής (ασχέτως γένους) που έχει καταφέρει να κερδίσει την 1η θέση σε αγώνες παγκοσμίου κυπέλλου και στην άσφαλτο αλλά και στο χώμα την ίδια σεζόν. Τι μπορεί να καταφέρει στο μέλλον αυτή η τόσο ταλαντούχα αθλήτρια, μόνο ο χρόνος μπορεί να μας δείξει.
5) Fredrik Kessiakoff
Η μετάβαση από την πετυχημένη καριέρα που είχε στην ποδηλασία βουνού, κερδίζοντας το Σουηδικό πρωτάθλημα 4 φορές και τερματίζοντας 3ος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδηλασίας βουνού το 2006, έγινε το 2009. Οι πρώτες του ομάδες ήταν η Fuji-Servetto και η Garmin το 2010. Το 2011 πήγε στην ομάδα της Astana, όπου και κατάφερε να κερδίσει την πρώτη θέση στο χρονόμετρο στο Tour de Suisse 2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Fabian Cancellara.
6) Michael Rasmussen
H μεγαλύτερη στιγμή του ήταν, όταν ήρθε το τέλος του από την ποδηλασία το 2007 κατά την διάρκεια του Tour de France. Η ομάδα του τον αποδέσμευσε από το συμβόλαιό του ενώ φορούσε το yellow jersey και πήγαινε να κερδίσει εκείνον τον γύρο Γαλλίας. Επτά χρόνια νωρίτερα είχε κερδίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα Cross country πριν υπογράψει με την CSC-Tiscali το 2001.
7) Peter Sagan
Θα είναι υπερβολικό να πούμε για τον συγκεκριμένο ότι παράτησε την ποδηλασία βουνού για την ποδηλασία δρόμου, αφού νωρίτερα είχε κερδίσει οποιονδήποτε αγώνα συμμετείχε με το mountain bike. Κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα juniors 2008 και βγήκε 2ος την ίδια χρονιά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα cyclocross. Ο τρις φορές νικητής του green jersey, στο Tour de France είναι γνωστός για τις εξαιρετικές ικανότητες χειρισμού του ποδηλάτου του, είτε αυτό είναι δρόμου ή βουνού.
8) Jean-Christophe Péraud
Το 2008 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου, στο Cross country πίσω από τον συμπατριώτη το Julien Absalon. Τα πράγματα άλλαξαν για τον Peraud, όταν το 2009 καθώς είχε ημιαπασχόληση σαν μηχανικός σε έναν θερμοϋδραυλικό σταθμό, κέρδισε το Γαλλικό πρωτάθλημα χρονομέτρου. Αυτή του η επίδοση ήταν και η αφορμή για το συμβόλαιό του το 2010 με την Omega-Pharma στην ηλικία των 31 ετών. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε το 2014 όταν κέρδισε την 1η θέση στο Critérium International και την δεύτερη θέση στο Tour de France.
9) Miguel Martinez
Είναι ο μοναδικός στη λίστα που στην ποδηλασία δρόμου τα πήγε χειρότερα από ότι εκτός δρόμου. Αν και είχε θέσει πολύ ψηλά τον πήχη με τον παγκόσμιο τίτλο αλλά και την Ολυμπιακή νίκη το 2000 στην ποδηλασία βουνού, ένα χρόνο μετά και με την μετάβασή του στην ποδηλασία δρόμου, τα βρήκε σκούρα και με τον ανταγωνισμό αλλά και με το ομαδικό πνεύμα των ομάδων. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί από την δημοσιότητα. Συνέχισε να ανταγωνίζεται και στην ποδηλασία δρόμου, αλλά και εκτός δρόμου, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο που είχε ξεκινήσει.
10) Cadel Evans
Από νεαρή ηλικία ήταν φανερό ότι θα μπορούσε να διακριθεί στην ποδηλασία δρόμου και στην εκτός δρόμου. Το 1994 σε ηλικία 17 ετών, τερματίζει 5ος σε αγώνα στην Αυστραλία για το παγκόσμιο κύπελλο. Αν και κέρδισε το γενικό παγκόσμιο κύπελλο mountain bike το 1998 και το 1999 ποτέ δεν κέρδισε κάποιον τίτλο για το παγκόσμιο Cross country. Η καλύτερη στιγμή του ήταν το 2000 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ με την 7η θέση στο Cross country. Άλλαξε είδος ποδηλασίας το 2001 και από εκεί και πέρα ακόμη γράφει ιστορία.
