του Κωνσταντίνου Ανδριώτη
‘Μετά από τις πολύ καλές εμφανίσεις στους διεθνείς αγώνες σε Πορτογάλια και Ισπανία και απουσία 3 εβδομάδων εκτός Ελλάδας επέστρεψα για τον πρώτο αγώνα του πανελλήνιου κυπέλλου. Μου αρέσει να τρέχω πάντα στο ελληνικό κύπελλο γιατί είμαστε μία μικρή παρέα και όλοι οι φίλοι και γνωστοί είναι εκεί.
Υπάρχει μία μοναδική ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει σε καμία χώρα. Επίσης, το επίπεδο έχει αρχίσει να ανεβαίνει και συνέχεια βλέπω άτομα που προσπαθούν και με εντυπωσιαζουν. Η πίστα στο Λουσφάκι ήταν πολύ καλή, όχι με κάτι ιδιαίτερα τεχνικό αλλά ως ένα διαφορετικό και αρκετά διασκεδαστικό μονοπάτι με αρκετά άλματα τα περισσότερα φτιαγμένα με μηχανήματα…Καλή προσπάθεια, λοιπόν, περιμένω να δω ακόμα περισσότερα του χρόνου.
Η πίστα είχε αρκετό πετάλι…Έπρεπε να κάνει κάποιος πολύ καλό ζεσταμα και να είναι ξεκούραστος για να πάει καλά. Είχα μία μικρή πτώση σε μία στροφή στα προκριματικά και με ανάγκασε να ξεκινήσω πρώτος, επομένως δεν πρόλαβα να κάνω το ζέσταμα όπως ήθελα. Επίσης μάλλον υποτίμησα το πετάλι στην πίστα, αφού ήταν πάρα πολύ και κάηκαν τα πόδια μου με αποτέλεσμα να μην κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα…
Τελικά μετά από μία αναμονή 2 ωρών, κανένας δεν μπόρεσε να κάνει κάτι καλύτερο από το 2.15 και πήρα την πρώτη νίκη μου στο πρώτο γύρο του πανελλήνιου κυπέλου. Τα λέμε Kαλαμπάκα…’
(φωτογραφίες Θοδωρής Ερμήλιος)
