Έχετε καθίσει ποτέ να σκεφτείτε τα στάδια μιας βόλτας με το ποδήλατο βουνού; Πιθανόν όχι αν μένετε σε μια περιοχή που ξεκινάτε με το ποδήλατο από το σπίτι και μετά από λίγες πεταλιές πατάτε ήδη χώμα. Επειδή όμως δεν είναι όλοι τόσο προνομιούχοι, εμείς καθίσαμε και σκεφτήκαμε τα στάδια μιας κλασικής βόλτας με το ποδήλατο βουνού -στο βουνό φυσικά!- και σας τα περιγράφουμε!
Όλα ξεκινάνε από την δουλειά. Παρασκευή μεσημέρι, η στοίβα με τους φακέλους πιο μεγάλη από ότι ήταν την Δευτέρα, αλλά στο μυαλό είναι μόνο ένα πράγμα πλέον. Πότε θα φορέσουμε τα ποδηλατικά μας, θα πάρουμε το ποδήλατο μας και θα βγούμε με το παρεάκι να πάμε για να διασκεδάσουμε!
Οι λίγες ώρες αναμονής πριν ξεκινήσει η βόλτα! Ξυπνάς -χωρίς ξυπνητήρι- Σάββατο πρωί, ετοιμάζεις πρωινό, ανοίγεις τα social media να δεις μήπως έγινε κάποια καταστροφή στην περιοχή σου και σου χαλάσει την βόλτα. Φορτώνεις το ποδήλατο στο αμάξι, πετάς και δυο αλλαξιές ρούχα, τσάντα, κράνος, ποδηλατικά παπούτσια, γάντια, επιγονατίδες και είσαι έτοιμος. Φτάνεις στο σημείο του ραντεβού και ακόμη περιμένεις… όπως πάντα ήσουν ο πρώτος στο ραντεβού!
Ξεκινάς με τα όλα. Μετά από 5 λεπτά κάνεις διάλειμμα για ανάσες! Το έχουμε πάθει και το παθαίνουμε ακόμη. Όταν έχουμε μέρες να βγούμε, από τον ενθουσιασμό μας ξεκινάμε πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα, μετά από 500 μέτρα να πρέπει να σταματήσουμε για να συνέλθουμε, επειδή έχουμε γίνει κόκκινοι σαν πατζάρια… Να δούμε πότε θα μάθουμε αυτό το «ζέσταμα»…
Δεύτερη στάση για ανάσες. Μετά τις πρώτες ανάσες, ξεκινάμε -επιτέλους- σιγά σιγά, ώστε να ζεσταθούμε, αλλά ξεκινάει συζήτηση από την οποία δεν μπορούμε να απέχουμε. Πετάλι, συζήτηση, μετά από λίγη ώρα μιλάμε μετά βίας και αναγκαζόμαστε για 2η στάση, μέχρι να συνέλθουμε.
Το «εγκεφαλικό». Ήρθε η ώρα για την πρώτη κατάβαση της ημέρας. Νωπό χώμα, κράτημα εξαιρετικό, το ποδήλατο δουλεύει άψογα, εμείς βρισκόμαστε σε καλή μέρα, όλα πηγαίνουν φανταστικά! Φτάνεις στο τέλος του μονοπατιού με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και αρχίζεις να περιγράφεις στους υπόλοιπους -που σε περίμεναν- πόσο τέλειο ήταν το μονοπάτι και πως εκείνη η off-camber δεξιά με τον βραχόκηπο σε φόβισε αλλά έκανες το bunny-hop …. και τα φρένα στο τέλος μύρισαν. Μάλλον όμως ξέχασες πως και οι υπόλοιποι της παρέας κατέβηκαν το ίδιο μονοπάτι και μάλιστα πιο γρήγορα από εσένα!
Το «φούιτ»! Ξεντυνόμαστε, βγάζουμε τα αντιανεμικά, ετοιμαζόμαστε για την δεύτερη ανάβαση της ημέρας για το επόμενο μονοπάτι και πριν κάνουμε την πρώτη πεταλιά, βλέπουμε πως έχουμε πάθει λάστιχο. 99% snake-bite γιατί προσγειωθήκαμε λίγο άτσαλα σε εκείνο το rock garden… Πας να αλλάξεις την σαμπρέλα, αλλά μόλις θυμήθηκες πως την άφησες σπίτι γιατί καθάρισες το backpack το προηγούμενο βράδυ! Δυστυχώς είσαι ο μόνος με 27,5″ ποδήλατο, ενώ οι υπόλοιποι είναι με 26″ και 29″. Να ξέρετε πως η σαμπρέλα από 29″ δουλεύει σε 27,5″. Κοντά μισή ώρα μετά -ναι τόσο χρειάζεται περίπου όταν είναι μια παρέα με 5-6 άτομα για να αλλαχτεί μια σαμπρέλα- ξεκινάτε για την τελευταία ανάβαση.
Τραυματισμός! Όλα πήγαιναν τέλεια ε; Το ποδήλατο σε άψογη κατάσταση, η αίσθηση που είχες μοναδική και έτσι αποφάσισες να πιέσεις λίγο παραπάνω, γιατί το νωπό χώμα, δεν θα σε πρόδιδε. Δεν θα γλιστρούσε δεν θα σε έκανε να πέσεις. Δεν υπολόγισες όμως τους βράχους και τις ρίζες που είναι γλιστερά λόγω της βραδυνής υγρασίας. Ευτυχώς μικρός ο τραυματισμός -ή έτσι φαίνεται- με λίγα αίματα μόνο στον αγκώνα.
Ώρα για μπύρα. Τελείωσε η βόλτα -γεμάτη απρόοπτα για ακόμη μια φορά- και ποιο καλύτερο μέρος για περισσότερη ποδηλατική συζήτηση από την μπυραρία με τα απίστευτα λουκάνικα και τις τηγανητές πατάτες; Κάθεσαι, παραγγέλνεις 1 λίτρο μπύρα -γιατί την έχει προσφορά- και δεν φεύγεις πριν αρχίσει το τηλέφωνο να χτυπάει ανά 5 λεπτά, γιατί ξέχασες να πας στο σούπερ να κάνεις τα ψώνια για το σπίτι!
