Σύμφωνα με τον Τεχνικό κανονισμό 12 και άρθρο 1.3.019 της UCI, το ελάχιστο βάρος ενός πλήρους λειτουργικού ποδηλάτου είναι 6800 γραμμάρια (6,8 κιλά), χωρίς τα αξεσουάρ (παγουροθήκες, παγούρια, κοντέρ κτλ) να βρίσκονται πάνω στο ποδήλατο.
Ο κανονισμός αυτός εμφανίστηκε το 2000 και ως αρχικός του σκοπός ήταν να διαβεβαιώσει την ασφάλεια των αναβατών από τις αμφίβολες -για την εποχή- ιδιότητες των ανθρακονημάτινων σκελετών, αλλά και των κατασκευαστικών διαδικασιών.
16 χρόνια μετά όμως, η τεχνολογία και οι παραγωγικές διαδικασίες έχουν εξελιχθεί σε τρομερό βαθμό, γεγονός που σημαίνει πως ποδήλατο 6,8 κιλών μπορεί να αγοράσει σχεδόν ο οποιοσδήποτε. Για να πετύχουν αυτό το βάρος στα ποδήλατα των επαγγελματιών αναβατών, οι μηχανικοί τους συχνά προσθέτουν βάρος συνήθως μέσα στο πλαίσιο ή χρησιμοποιούν σκοπίμως μερικά βαρύτερα περιφερειακά -όπως για παράδειγμα λαιμό-τιμόνι).
Με την σταθερή εξέλιξη που έχουν τα ανθρακονημάτινα πλαίσια και τα περιφερειακά πολλοί πιστεύουν πως το όριο των 6,8 κιλών είναι υπερβολικό και πιέζουν την UCI ώστε να μειωθεί.
Ερώτηση που έγινε στην UCI σχετικά με το θέμα, είχε ως απάντηση: «Θέλουμε να αναθεωρήσουμε αυτόν τον τεχνικό κανονισμό και βρισκόμαστε σε διαβουλεύσεις με τα ενδιαφερόμενα μέλη, συμπεριλαμβανομένων των ομάδων και την βιομηχανία, ώστε να γίνει αναθεώρηση που πρέπει«.
