Ποδηλατικός μεσαίωνας για τα γυναικεία Grand Tour.

Author: Χωρίς σχόλια Share:
femalegrandtour (1)

Λιγότερο από ένας μήνας απομένει για το διάσημο Tour de France, αλλά από την παρουσίαση του αγώνα, των διαδρομών, των αναβατών των τοπίων και τα μέρη που θα περάσει το πελοτόν αλλά έλειπε κάτι. Έλειπαν οι γυναίκες αθλήτριες. Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο, αλλά δεν επιτρέπεται η συμμετοχή γυναικών αθλητριών στο Tour de France και ας έχουμε 2015 και όχι 1905.

femalegrandtour (3)

Φανταστείτε το Wimbledon χωρίς τις γυναικείες συμμετοχές, ή στα αθλήματα στίβου να ανταγωνίζονται μόνο άντρες. Θα ήμασταν ακόμη στον μεσαίωνα. Ακόμη και η πυγμαχία μεταξύ γυναικών έχει γίνει ολυμπιακό άθλημα, παρ’όλα αυτά όμως δεν υπάρχει αντίστοιχη διοργάνωση για γυναίκες αναβάτριες όπως το Tour de France -κατά κύριο λόγο αλλά και άλλα Grand Tour. Υπήρξε μόνο το La Grande Boucle Féminine το οποίο και τελείωσε σχεδόν μέσα σε μία νύχτα, με το 2009 να είναι «κοροϊδία» με 66 συμμετοχές σε έναν «Tour» που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Η προσπάθεια όμως, ενός Grand Tour όπως το Tour de France, για τις γυναίκες, στις ίδιες διαδρομές όπως των αντρών, γίνεται με το Le Tour Entier, μια εκστρατεία που ηγείται η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Marianne Vos και η Emma Pooley που είχε κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο. Απαιτούν μια διοργάνωση παρόμοια με το Tour de France, αλλά μόνο για γυναίκες. Αν και η εκστρατεία τους είχε μαζέψει 95,000 υπογραφές το 2014 δεν υπήρξε επιτυχής κατάληξη σε εκείνη την φάση, αλλά είναι πεπεισμένες ότι θα τα καταφέρουν.

Στην ανάλυσή τους, ένα γυναικείο Grand Tour σε παράλληλες ημερομηνίες με το Tour de France, θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς την εξάλειψη της χρεοκοπίας των λίγων αγώνων και της ελλιπούς κάλυψης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως και των ελάχιστων εσόδων από σπόνσορες, που όλα μαζί κρατάνε την γυναικεία ποδηλασία τόσο πίσω.

Από φιλοσοφικής άποψης, έχουν μια ανοικτή και κλειστή υπόθεση ταυτόχρονα. Οι πρακτικότητες όμως ενδέχεται να είναι δύσκολες να διευθετηθούν. Το πρώτο και μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η συμπεριφορά των νομοθετών της ποδηλασίας. Πριν λίγα χρόνια η UCI ανακάλεσε τον κανόνα, ο οποίος έλεγε ότι οι περισσότερες αθλήτριες ποδηλασίας σε μια ομάδα θα έπρεπε να είναι κάτω των 28 ετών, αλλά παρέμειναν άλλοι περίεργοι κανόνες, με έναν από αυτούς να περιορίζει τους αγώνες των γυναικών σε 8 ημέρες και τις επιμέρους διαδρομές να έχουν μέγιστη απόσταση τα 130 χιλιόμετρα. Δεδομένου ότι η μια υποστηρίκτρια του Le Tour Entier, η Chrissie Wellington, ολοκληρώνει τον αγώνα Ironman (3,8 χιλιόμετρα κολύμπι, 180 χιλιόμετρα ποδήλατο και μαραθώνιο τρέξιμο) σε λιγότερο από 8 ώρες, οι κανόνες της UCI φαίνονται τρελοί.

femalegrandtour (5)

Κάπου εδώ έρχονται και ηχούν διάφορα γεγονότα που έχουν να κάνουν γενικότερα με τον αθλητισμό. Δεν ήταν παρά το 1988 όπου και έγινε ο πρώτος αγώνας στίβου γυναικών 10,000 μέτρων καθώς για πολλά χρόνια θεωρούνταν επικίνδυνο για τις γυναίκες να τρέχουν μεγάλες αποστάσεις. Τώρα γνωρίζουμε πλέον όμως, ότι όλα αυτά είναι ανοησίες. Θα πρέπει πολύ σύντομα να εξαφανιστεί και ο ίδιος φόβος πως οι γυναίκες δεν είναι ικανές να ποδηλατήσουν ίδιες αποστάσεις με τους άντρες. Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι η νοοτροπία της ποδηλασίας προς τις γυναίκες. Με αναφορές μετά το τέλος του Tour de France το 1984 -το πρώτο και μοναδικό Tour de France που συμμετείχαν γυναίκες- πως οι αρχικές αξιές του Tour ήταν όχι μόνο για να γιορτάσουν την αρρενωπότητας, αλλά την υπερ-αρρενωπότητα, αυτό προκαλεί καχυποψία στις γυναικείες συμμετοχές. Ποδηλατικός μεσαίωνας, όσον αφορά την γυναικεία ποδηλασία δρόμου και τις μεγάλες διοργανώσεις. Ένας Αμερικάνος ιστορικός επισημαίνει: «γιατροί αναρωτήθηκαν αν το πετάλι οδηγούσε τις γυναίκες στον αυνανισμό και θα μπορούσε να τις οδηγήσει να ψάχνουν σεξουαλική ευχαρίστηση στα ποδήλατά τους, παρά στο νυφικό κρεβάτι».

femalegrandtour (4)

Ακόμη και κατά την διάρκεια του Tour το 1984, όπου οι γυναίκες συμμετείχαν μόνο για 80 χιλιόμετρα στις ίδιες διαδρομές με τους άντρες, η εμφάνισή τους ίσα που σχολιάστηκε. Η νικήτρια Marianne Martin είπε μετά το τέλος του Tour: «Ήμουν στην απαγορευμένη περιοχή και μιλούσα με κάποιον από έναν σταθμό ειδήσεων. Με ρώτησε τι δουλειά είχα σε αυτόν τον χώρο και του είπα. Με έκπληξη απάντησε πως δεν ήξερε ότι υπάρχει και γυναικεία οργάνωση. Αυτή ήταν και η τελευταία ημέρα«.

Υπάρχουν όμως και πρακτικές δυσκολίες για να γίνει ένα παράλληλο Tour γυναικών, μαζί με των αντρών, αν αναλογιστεί κανείς τα μεγέθη των ομάδων, των μέσων ενημέρωσης και των διοργανωτών που εμπλέκονται. Επίσης παραμένουν οι οικονομικές ανησυχίες, με την έλλειψη χορηγιών και ενδιαφέροντος να είναι οι βασικές. Μια ανανεωμένη πρόταση για να υπάρξει επιτυχία με την γυναικεία διοργάνωση θα ήταν να περνάνε οι γυναίκες 1-2 ώρες τις ίδιες διαδρομές πριν από τους άντρες καθώς θα ήταν πολύ θεαματικό.

femalegrandtour (6)

Και εμείς σαν κοινό όμως ευθυνόμαστε για την πορεία αυτή της γυναικείας ποδηλασίας όσον αφορά τα Grand Tour. Πόσοι από εμάς, συνέχισαν να παρακολουθούν την Lizzie Armitstead, μετά από το συναρπαστικό ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2012; Ή να μάθουν τι κάνει η Laura Trott μετά τους Ολυμπιακούς; Αν δεν νοιαζόμαστε εμείς, γιατί να νοιαστούν οι σπόνσορες; Ή η UCI; Αν και το ότι τo γυναικείο Tour of Britain to 2014 είχε ίση προβολή με αυτό των αντρών, είναι πολύ ενθαρρυντικό. Τώρα το μόνο που μένει, είναι να αποκτήσει και παρόμοιο κοινό σε ποσότητα. Αν γίνει και αυτό, θα μπορούμε να μιλήσουμε για τον κατ’ εξοχήν γυναικείο αγώνα του ημερολογίου!

Εντωμεταξύ, η οργάνωση Le Tour Entier συνεχίζει τον αγώνα με ενθαρρυντικές συζητήσεις σε βάθος με μια σειρά οργανώσεων. Σε αυτό βοηθάει και ο καινούριος πρόεδρος της UCI, Brian Cookson, ο οποίος υποσχέθηκε για την δημιουργία επιτροπής ώστε να βοηθηθεί η ανάπτυξη των ελίτ αγώνων για τις γυναίκες.

Previous Article

Το Specialized S-Works Demo του Aaron Gwin!

Next Article

Ακτιβιστές ποδηλάτες, κάνουν πορεία με σκελετούς αυτοκινήτων.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει

Σχόλια