Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είχε κερδίσει αρκετές διαδρομές από Grand Tour, semi-classics και το Green Jersey στο Tour de France -για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια-, αλλά τις πραγματικές του δυνατότητες τις είδαμε πριν λίγες ημέρες, όπου και κέρδισε το «RAINBOW jersey» του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.
Το όνομα του Σλοβάκου, είχε συνδυαστεί με την δεύτερη και τρίτη θέση και χωρίς μεγάλες-σημαντικές νίκες, όπως μας είχε συνηθίσει στην αρχή της καριέρας του. Η φετινή σεζόν ήταν το αποκορύφωμα και η βεβαίωση όλων αυτών. Παρά τις εξαιρετικές τους επιδόσεις και νίκες σε WorldTour διαδρομές, παρά την νίκη στο Tour of California, οι στιγμές που έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό όλων είναι όσες μεγάλες νίκες έχασε στο παραπέντε.
Όλα αυτά όμως είναι πλέον παρελθόν. Παγκόσμιος Πρωταθλητής για το 2015 και όλες οι αμφιβολίες πλέον για την τακτική ή για τις αντοχές του σε αγώνες μιας ημέρας διαλύθηκαν σε μια καλά σχεδιασμένη επίθεση που θα του δώσει την χαρά να αγωνίζεται όλο το 2016 με το RAINBOW jersey. Μια οπτική υπενθύμιση, πως ό,τι και να συμβεί κατά την διάρκεια της επόμενης σεζόν, έχει κερδίσει ένα από τα πιο περιζήτητα βραβεία στον χώρο της ποδηλασίας.
Για να το καταφέρει αυτό, ποδηλάτησε τέλεια, κάτω από αρκετά δύσκολες συνθήκες. Σε αντίθεση με τους περισσότερους αγώνες που είχε συμμετάσχει δεν είχε την υποστήριξη της ομάδας του, της Tinkoff-Saxo, καθώς η Σλοβάκικη ομάδα είχε μόλις 3 αθλητές. Ο Peter Sagan, ο αδερφός του Juraj Sagan και ο Michal Kolar. Αυτό σημαίνει πως δεν υπήρχαν αναβάτες για να βάλει στο μπροστά μέρος του γκρουπ για να κάνει «κολλητήρι» και να πηγαίνει πιο ξεκούραστα.
Κατά συνέπεια κράτησε αρκετά χαμηλό προφίλ. Ενώ συχνά γίνεται λόγος για τον υπερβολικό του ζήλο, πως ποδηλατεί πάντα στην πρώτη γραμμή -κάτι που μέχρι στιγμής δεν τον οδήγησε σε κάποια νίκη. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα όμως, «κρύφτηκε» καλά στο μέσο του πελοτόν περιμένοντας υπομονετικά την «στιγμή» του.
Η έλλειψη τακτικής διέκρινε τον Sagan μέχρι στιγμής, μέχρις όταν έκανε την κίνησή του στο Παγκόσμιο την κατάλληλη στιγμή. Καθώς βρισκόταν χαμηλά στο 23rd Street (την προτελευταία ανάβαση) ξαφνικά επιτέθηκε και βρέθηκε στο μπροστά μέρος του αγώνα, χωρίς να μπορέσει κάποιος να τον ακολουθήσει. Υπήρξε μια προσπάθεια από τον Βέλγο Greg van Avermaet, αλλά πιθανόν επειδή είχε ακολουθήσει μια ακόμη επίθεση στον προηγούμενο λόφο, έμεινε πίσω αφήνοντας τον Sagan μόνο του μπροστά, ενώ ο τερματισμός είχε αρχίσει να φαίνεται.
Ακόμα και σε αυτό το σημείο φαινόταν ότι έκανε διατήρηση δυνάμεων, κερδίζοντας ταχύτητα από την πολύ αεροδυναμική του θέση οδήγησης κατά την σύντομη κατάβαση. Η διαφορά αυτή αποδείχτηκε να είναι αρκετά μεγάλη ενώ μια μεγάλη του προσπάθεια στην τελευταία ανάβαση και στην τελική ευθεία ήταν ικανή να του χαρίσει 3 ολόκληρα δευτερόλεπτα από τον δεύτερο.
Μπορεί να μην ήταν ο δυνατότερος αναβάτης, αλλά ήταν από τους πιο δυνατούς, με πολύ καλή τακτική που απέδωσε. Έκανε σωστή κατανομή δυνάμεων ώστε να έχει απόθεμα μέχρι το τέλος και αυτό του χάρισε την ριγέ φανέλα.
Ακόμη και η απόφασή του για να επιτεθεί σε εκείνο το σημείο και να μην περιμένει μέχρι το σπριντ ήταν πολύ τολμηρή, η οποία απέδωσε τα μέγιστα. Οι δεύτερες και τρίτες θέσεις του στο TdF συχνά οφείλονταν επειδή τερμάτιζε πίσω από γρηγορότερους-δυνατότερους σπρίντερ και οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ του στο Παγκόσμιο με τον Alexander Kristoff και τον Michael Matthews να βρίσκονται εκεί. Δίνοντας ότι έχει με την επίθεσή του και με μια τακτική όλα ή τίποτα, η οποία του ανταπέδωσε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.
Μην ξεχνάμε όμως ότι ο Peter Sagan είναι μόλις 25 ετών και αν δεν υπήρχε ο Michal Kwiatkowski πέρσι, θα ήταν ο νεότερος Παγκόσμιος Πρωταθλητής από το 2005. Έχει ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του, το οποίο θα μπορεί πλέον με ηρεμία να υποδεχτεί καθώς θα γνωρίζει ότι το 2015 ήταν ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής με διαφορά 3ων δευτερολέπτων από τον δεύτερο.
